مگر کناه من چه بود که به این تبعید گاه امده ام

                          مگر سرزمین اصلی من کجا بود که به زمین امده ام

اخر این سیاره کجاست که در ان روز نمی

                       اخر این شب چرا نمی رود دل من چرا روشن نمی شود

دوست داشتن و عاشقی را اموختم بس است!

                                   از این پس زندگی من فقط بیهوده زیستن است

تنها همدم من اشک های هر شبم بود

                                   تنها  غم  خوردن  من  برای  رفتنم  بود

گویتند قشنگ ترین حس ادمی عشق است

                           من چشیده ام به خدا غم از ان برتر است

غم هایم در سکوت پر فریادم خاموش می شود

                          این روزه ای پر هیاهویم با غصه ارام می شود

سکوتم لحظه های پر صدای من است

                         این شعرهای غمناکم از غم دوری غم است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: